Fysicochemische waterzuivering: fosforverwijdering

Doel

• verwijderen van fosfor, fosfaatneerslag

• extra of gecombineerd verwijderen van fluoride en sulfaat

Principe

Door de geschikte chemicaliën toe te voegen aan afvalwater ontstaan niet-oplosbare fosforverbindingen die eenvoudig als neerslag uit het afvalwater verwijderd kunnen worden. Zowel biologische als fysicochemische waterzuiveringsstations maken gebruik van dat principe. Verschillende chemicaliën zijn mogelijk:

• Kalkmelk (Ca(OH)2) is een sterke base en slaat fosfor neer als calciumfosfaat bij hoge pH-waarden. Kalkmelk komt vooral voor in fysicochemische waterzuiveringsstations om de pH te corrigeren, zware metalen, sulfaat en fluoriden te verwijderen.

• IJzertrichloride (FeCl₃) en aluminiumchloride (AlCl₃) zijn werkzaam bij neutrale pH en worden om die reden ook gebruikt in biologische waterzuiveringsstations.

In een biologisch waterzuiveringsstation wordt het gevormde fosforzout gebonden aan het bioslib, waarna het via de slibspui verwijderd wordt. In een fysicochemisch waterzuiveringsstation worden de gevormde vlokken vergroot met een polymeer en afgescheiden via bezinking of flotatie.

Zoals hierboven reeds aangehaald, is het mogelijk om ook andere anionen, zoals fluoride en sulfaat, op een analoge manier te verwijderen door een niet-oplosbare verbinding te vormen.

Schema

Werkingskosten

Naast de investering in zuiveringsinfrastructuur zijn er werkingskosten verbonden aan de fysicochemische verwijdering van zware metalen uit afvalwater. Denk daarbij in eerste instantie aan de chemicaliënkost en de afvoerkost voor het fysicochemisch slib.

Aanpak van Trevi

Trevi gaat altijd na of het de kost voor de fysicochemische waterzuivering kan optimaliseren door bronbeperkende maatregelen in te voeren of bepaalde deelstromen afzonderlijk te behandelen. Bekertesten (jar tests) bepalen de meest efficiënte chemicaliën en de geschikte doseringen met het oog op een minimaal chemicaliënverbruik en een lage slibproductie.